Vier woorden

Als ik mezelf moet omschrijven in vier woorden dan doe ik dat liever niet.

Maar als je blijft aandringen zal ik zeggen: creatief, humoristisch, vegetariër en tweeling.

Daar zal je het mee moeten doen, je hebt tenslotte om vier woorden gevraagd. Dan ga ik je er geen vijf geven.

Wie mij om vier woorden vraagt kan naar het vijfde fluiten.

Ik moet beroemd worden, om voor de hand liggende redenen.

Ten eerste wil ik dood, zo vroeg mogelijk, en een vroege dood lijkt bovengemiddeld voor te komen in de algehele populatie van bekende mensen en ten tweede wil ik verkering.

Met mijn onbekende kop wil dat niet zo vlotten dus - redeneer ik - zal het misschien beter gaan als mensen (de vrouwelijke verschijningsvorm) mij al kennen.

Dan moet die vervelende eerste stap niet meer gezet worden, dan is die bij wijze van spreken al gezet.

Als ik heel lang wacht dan zal ik vanzelf beroemd worden en zullen mensen mij naroepen: kijk daar, de laatste onbekende persoon ter wereld.

Dat is de vreselijke consequentie van principes hebben (in dit geval: niet beroemd willen worden): uiteindelijk zullen ze je er ook bij lappen.

Zo lang ik niet beroemd ben blijft het aanmodderen en mezelf omschrijven in vier woorden.

Er zijn maar weinig mensen die creatief, humoristisch, vegetariër en tweeling zijn en niet beroemd zijn geworden.

Daar moet ik mij aan optrekken.

Tunnelvisie

De dood is de Apocalyps van het leven. Tot die dag is het zaak de tijd zo aangenaam mogelijk door te brengen.

Juist nu ik eens vroeg ben opgestaan is er een bus met schoolkinderen op sneeuwklassen verongelukt. De trouwe radioluisteraar die ik ben is op zo’n dag gepiepeld. Op zo’n dag is de wereld maar zo groot als een bus. Een ingedeukte bus nog aan toe. Verschillende stadia worden doorlopen op zo’n dag. Eerst is er het medeleven, wat al snel begint te vervelen, waarna het zwartepieten een aanvang kent. Had de buschauffeur niet te veel gedronken? Was de tunnel wel goed onderhouden? Straks wordt er een beschuldigende vinger uitgestoken naar de kinderen. Een bus vol kinderen, dat is toch om ongelukken vragen? Er moet er maar één zijn die zich misdraagt en de chauffeur afleidt….En smijt daar nog eens een slecht onderhouden tunnel bij met een chauffeur die een neut te veel op heeft en je krijgt een dodelijke cocktail. Je weet hoe de media zijn. De normale programmering wordt onderbroken. Na elke speculatie horen we de presentator zeggen ‘We mogen niet speculeren’. Direct gevolgd door een  ‘Wij houden u op de hoogte’. Waarom? De getroffen ouders zitten  al op het vliegtuig naar Zwitserland. Wat heeft de rest van de bevolking aan speculatie en kreten van ontzetting van anders onverschillige machthebbers? En durf niet te beginnen over grootouders. Ik wil verstrooiing op zo’n dag. Geen litanie.

En wil iemand zo vriendelijk zijn om die christelijke aasgieren te verjagen?