De professor van de week.

Deze week: de lachprofessor over het verschil tussen haha en hahaha of De lach in de gedrukte media

P(rofessor): Wanneer een jounalist ‘haha’ opschrijft mogen we er van uitgaan dat hij het voorgaande gezegde wel degelijk grappig vindt.

J(ournalist): Maar ‘hahaha’ dan weer niet

P: Nee, 3* ha wijst op een ironische ondertoon die een meewarigheid probeert uit te drukken jegens de lezer.

J: Het speciale is wel dat ‘hahahaha’ wel weer een oprechte lach moet weergeven.

P: Dat kan op het eerste gezicht vreemd klinken maar dat is het niet. Dat wil ik hier toch eens benadrukken. ‘Hahahaha’ is wel degelijk een uitdrukking van oprechte gelukzaligheid.

J: Maar wat is dan het verschil tussen ‘haha’ en ‘hahahaha’, als ze allebei oprecht een lach uitdrukken?

P: Een beetje een domme vraag maar ik zal ze toch proberen te beantwoorden. ‘Haha’ kan je gelijkstellen met (lacht) waarmee je eerder goedkeuring uitdrukt, op het beleefde af. ‘Hahahaha’ is dan (hilariteit). Hier is geen twijfel meer, dit is grappig, wil de jounalist het lezerspubliek voorhouden.

J: Ok, dan ku voor het kader dat u ons heeft gegeven om de lach in de gedrukte media beter te begrijpen.

P: Zonder drank (lachend af)

Hoe (schijn)heilig ben jij?

Vangheluwe houdt ons een spiegel voor en het is geen mooi gezicht. Aan de reacties te zien.

Hoe hij zijn daden probeert te verschonen door te verwijzen naar zijn vele goede daden voor het bisdom Brugge doet me denken aan hoe de gewone mens zijn kleine kantjes onder de kast probeert te schuiven door te verwijzen naar het feit 'dat hij er toch voor gewerkt heeft'.

De grote 4x4 die te veel diesel slurpt? "Ja , ik heb er toch voor gewerkt zeker. dan mag ik mezelf toch eens trakteren op een cadeautje zeker."

Met je handen in de broek van je neef zitten? "Ja, en? Het bisdom heeft er toch niet onder geleden, of wel?"

Dat andere mensen honger lijden om jouw stukje vlees te produceren? "Ja, maar ik werk er toch voor, met wat bemoei jij je?"

Kortom, als je werkt ben je moreel verlicht van je zonden. Vroeger moest je gaan biechten, nu alleen gaan werken en we zullen geen vragen meer stellen.

Het andere zinnetje waar je het altijd mee kunt halen 'Heb jij geen kinderen misschien?' komt ook van pas om de hele heisa op twitter en in de media te duiden. Kinderen zijn de totempalen van deze tijd. Op hen kun je al je verlangens en frustraties botvieren. Ze zijn heilig en als je aan hen raakt zul je nog eens iets meemaken. Omdat we de wereld niet kunnen veranderen proberen we het op kleine schaal door een een familie rond ons te verzamelen waar we het beste mee voor hebben. Een utopia'tje in de woordenschat van Vangheluwe waarin kinderen als goden worden aanschouwd, want voor hen doen we het toch allemaal. Als er dan een vuile bisschop op de proppen komt die zijn pedofiele handen niet kan thuishouden en geen berouw toont slaken we allen 'Halleluja!' want we hebben weer een gezamenlijke zondebok waar we ons lekker rond kunnen verzamelen. En hebben we weer even de illusie dat wij wel moeten goed zijn tegenover zoveel slechtheid.

Briefgeheim

Beste,

April is er aan begonnen omdat Maart zijn beste tijd heeft gehad. Het was tijd voor iets nieuws, iets pril: Ah, pril ... April!

Maartse buien, Aprilse grillen. We schieten te kort op zoveel vlakken, als mensheid. Kernenergie is een hot topic.

Soms sta ik in de winkel en denk ik: "Ja schrijf s'avonds maar brieven naar niemand in het bijzonder terwijl je hier in je sjofele kloffie een paprika staat af te wegen." Ik schaam me voor mijn digitale leven. Terwijl het iets zou moeten zijn om trots op te zijn. De buitenwereld, het is me wat.

Maart was een maat voor niets. Het is weer die woordspellingsperiode van het jaar. Ik ben door mijn bed gezakt. Mijn eerste bed. Ik dacht dat het alleen in de films gebeurde maar het gebeurt ook in het echt. Misschien moet ik er een documentaire over maken: "Mijn bed is waar mijn pispot staat". Ja, ik kan ook grappig zijn.

Het beste, Beste!