Je meerdere erkennen

In al de kunsten die ik min of meer beoefen (neem dit niet te strikt of serieus) heb ik al mijn meerdere gevonden, is het gras al voor mijn voeten afgereden. Muziek: NIRVANA. Geen enkel groep heeft het eenvoudiger gedaan zonder ooit maar één keer vervelend te worden. Strips: URBANUS. Absurder kan ik het niet bedenken en als ik het wel zou proberen, het is al eens gedaan, door Urbanus & Linthout. En by the way waarom is er geen enkele hedendaagse striptekenaar die nog een conventionele strip wil maken en eens niet een 'graphic novel', daar zijn er al zoveel van. Cartoons: JEROOM. Jeroom is altijd grappig, dat kan toch niet? En zijn tekstballonnetjes zijn de beste die er zijn. Boeken: ARNON GRUNBERG. Herman Brusselmans zonder de vervelende reflexiviteit. Wel moet gezegd worden dat sedert 'Tirza' ik afgehaakt ben. Ik hou het bij 'De asielzoeker' en 'Fantoompijn', al lijkt zijn nieuwe boek 'Huid en haar' weer die richting uit te gaan. SITCOM (serieus): FRASIER. Seinfeld maar dan zonder die vervelende buur. SITCOM (van de pot gerukt): THE SARAH SILVERMAN PROGROM. Niets leuker dan met Joden en de Holocaust lachen.

Wat blijft er dan nog over? Bloggen en Twitteren, daar kan je nog het verschil maken. Daar heb ik mijn gading nog niet helemaal gevonden dus moet ik het zelf maar doen.

Karaktermoord deel 327 - Wim Delvoye

Wim Delvoye is een kunstenaar die vooral bekend raakte met stront en getatoeëerde varkens. Dit trok de aandacht van menig persmuskiet die dacht een glimp van 'interessantigheid' op te merken. Wim Delvoye ging hier gretig op in en begon allerlei theorieën te verzinnen om het journaille aan zich te binden. Zijn laatste stoot is het beginnen van een nieuwe godsdienst. Dit kan raar klinken maar past in de 'profiling' van de betreffende kunstenaar: zijn werk kan namelijk samengevat worden als een aaneenrijging van flauwe moppen. In de volksmond noemt men zo iemand 'ne flauwen plezanten', iemand waar je in een normale setting met een wijde boog om heen loopt, en maar hopen dat hij jou niet gezien heeft. Of je hebt hem weer de hele avond aan je been, zo iemand.

Als iemand mij op een feestje komt vertellen dat hij een strontmachine aan het bouwen is of varkens wil tatoeëren of gasflessen beschildert in Delfst blauw dan denk je toch die man is niet zo goed bij zijn hoofd en moet dringend geholpen worden. En dan bedoel ik niet financieel.

Korfbal lijkt mij een spannendere bezigheid dan een bezoek brengen aan een tentoonstelling van Wim Delvoye.

Solomon Bwurk

Nederlanders en muziek, zal dat ooit nog goed komen? Bettie Serveert en Shocking Blue, dat zijn de enigste groepen uit Nederland die iets acceptabel hebben neergezet. Het is dan ook niet toevallig dat de zangeressen van beide groepen niet afkomstig zijn van Nederland (respectievelijk Canada en Spanje). In Nederland lijken ze alleen maar in hokjes te kunnen denken als het op muziek aankomt. En die hokjes moeten mooi ingericht worden met alle clichés die voor handen zijn. Jazz, dan moeten er een paar leuke zwarte meneren op een trompet blazen en die ritmisch van links naar rechts laten bewegen. Rock, dan moeten er veel drugs genomen worden en groepsleden ontslaan worden. En ga zo maar door.

Zo een groep als Direct, daar krijg je toch het plaatsvervangend schijt van. Of Anouk, Ilse de Lange, Moke, Lucky Fonz III, Waylon, Krezip, de horror lijkt niet te stoppen. En in 'De Wereld Draait Door' hoor je daar nooit een kritisch geluid over, ze willen het niet gezien hebben. Want Nederland is toch zo'n perfect land, dan zullen we toch ook wel leuke muziek maken? Het is toch ongelooflijk dat in die vijf jaar dat DWDD Nederlandse muzikanten uitnodigt ik geen enkele keer de moeite heb gedaan om iets meer te weten te komen over de desbetreffende muzikant/groep. Integendeel, wanneer het muzikale intermezzo zich aandient weet ik dat ik mij naar de frigo kan begeven: ik zal niets missen.

De aanleiding voor deze klaagzang kwam er naar aanleiding van de dood van Solomon Burke. Ik weet dat het niet mooi is maar ik was oprecht blij toen ik dat bericht las. Wat een vervelende vent was me dat! En hoe de Nederlanders daar mee opliepen. Niet alleen maken Nederlanders slechte muziek, ze importeren ze nog eens er bovenop.

Vrouwen tegen het plafond

Laten we eens beginnen met een understatement : vrouwen durven nogal rap klagen. Er moet maar een rapport verschijnen over vrouwen & emancipatie en gelijk wat de uitkomst is van dat rapport, daar beginnen ze alweder te goochelen met begrippen als gender, glazen plafond en andere dooddoeners. Dan begin je toch begrip te krijgen voor onze islambroeders die dat beter lijken geregeld te hebben. Geef je vrouwen gelijke rechten dan moet je er wel de gevolgen van dragen. De wereld wordt omgetoverd in één groot shoppingparadijs en de panden die overblijven worden ingepalmd door jobkantoren waar onhandelbare vrouwen tewerkgesteld worden. En dan nog durven ze klagen.

Waarom hebben wij dat dan allemaal toegelaten? Omdat vrouwen werkpaarden zijn! Ze zijn gehoorzaam, ze staan vroeg op, ze zijn van nature sociaal en ze hebben enorm veel geld nodig om al hun luxe-artikelen te bekostigen. Dat onze islambroeders dat niet inzien. Binnen vijftig jaar moeten mannen in de westerse wereld niet meer werken omdat vrouwen alles overgenomen hebben (want enkele softe jobs zullen nog overblijven). Mannen aan de haard, dus. Misschien daarom dat moslims vrouwen onderdrukken, ze willen niet voor de haard eindigen, want in die landen is het al warm genoeg.

Dit is geen reclame voor de reclame

Reclame, marketing, de mortierbrigade, het zegt me allemaal niets meer. Vroeger hing daar nog een zekere romantiek rond maar die lijkt een beetje verdwenen. Ook al die sites van jonge gedreven reclamemakers zijn zo zielig. Met al hun online social viral marketing, als het maar Engels is, zitten ze zichzelf te prostitueren voor het groot kapitaal. Schouderophalend aanhoor je al de verhalen over gerichte reclamecampagnes die doelgroepen doorverwijzen naar sites met een leuk filmpje en daar gevraagd worden om te interageren. En dan krijg je dingen als dit:

“Naast een heel gerichte DM-campagne (via e-mailing), vormt een uitgekiend seedingplan met onder andere een leuk filmpje de basis van de mediastrategie. In het filmpje krijgen we een aantal dramatische ICT noodsituaties, waar de held van IT een passend antwoord op heeft. Enkele gerichte advertenties ondersteunen de campagne.”

Daar wordt je toch ontzettend moe van. Creativiteit die geld moet opbrengen, dat is zaad op de rotsen.

Moslims en krakers

"De kogel is door de kerk" is zelden beter op zijn plaats geweest nu het duo Koppejan & Ferrier zijn fiat heeft gegeven om zo de regering Wilders in het zadel te helpen. De kogel slaat dan op Wilders en de kerk, wel ja, op de CDA. Dit is goed nieuws voor de dieren en wat minder goed nieuws voor moslims en krakers. Alhoewel, in een opiniestuk (http://weblogs.nrc.nl/expertdiscussies/files/2010/09/Artikel-PVV-is-goed-voor-islam.pdf) konden we lezen dat het partijprogramma van Wilders een gecondenseerde versie van de Koran is en dus wat goed is voor Wilders, goed is voor moslims. En bovendien is het de gedroomde vijand: neem Wilders weg en binnen een paar jaar spreken we niet meer over de moslims in Nederland. Ergo, wil wilders echt de islam terugdringen in Nederland, dan moet hij zelf van het toneel verdwijnen, maar hij heeft nu eenmaal ook een gezin te onderhouden en een andere job vinden is nogal moeilijk als in je slipstream zich telkens een gezelschap van 4 kleerkasten ophoudt.

Die andere groep die zich ernstige zorgen moet maken zijn de krakers. Ze zijn nu al de kop van jut met het krakersverbod en dat zal er niet beter op worden onder de regering Wilders. Repressie zal het ordewoord zijn. Misschien komt er zelf een minister van kraken. Maar je kan het ook anders bekijken. Krakers die ongemoeid worden gelaten, dat zijn toch gewoon huurders die niet betalen. Daar is niets spannends aan, over krakersrellen worden romans geschreven. Ze moeten dankbaar zijn dat de overheid weer aan ze denkt, het had niet langer mogen duren of het waren salonsocialisten geworden.

Over geluk in kleine huisjes

Het geluk zit in de kleine dingen. Wel Jay Shafer heeft dit wel heel letterlijk opgevat. Hij ontwerpt en bouwt kleine huizen die ongeveer de oppervlakte hebben van de slaapkamer waar u, ingebeelde lezer, zich in bevindt. Ga eens naar www.tumbleweedhouses.com als je me niet gelooft. Tenzij je claustrofobisch bent, ik wil niet dat je vannacht nachtmerries krijgt. Wel jammer dat mensen die eerst enthousiast reageren (op andere sites die hierover berichten) zich direct zorgen maken over de grond waar dat kleine huis zijn eindbestemming moet vinden. Terwijl zo’n huis juist aantoont dat wij veel te geobsedeerd zijn door een eigen lapje grond. Het zou toch beter zijn als we allemaal zigeuners waren in plaats van vast te houden aan die ene plaats.

Die kleine huisjes zijn toch de ideale oplossing voor al die eenzame vrijgezellen en kinderloze koppels die nu in een treurig appartement moeten resideren. ’t Zou een mensenrecht moeten zijn: "dat geen enkele mensch zijn toevlucht moet zoeken in hoogbouw". We halen al die appartementsblokken naar beneden en op de vrijgekomen ruimte kunnen dan die kleine huisjes staan. Bovendien staan die huisjes op wielen, dus als je last hebt van burengerucht kan je gewoon vertrekken, terwijl dit in een appartementsblok meestal eindigt met een assisenproces.

Persoonlijk doe ik het liever met weinig, het is een bijna een levensfilosofie, ware het niet dat ik hiermee een miljard mensen zou beledigen (die hun gevoeg moeten doen in een zakje, die mensen). Ik zou direct mijn intrek willen nemen in zo'n huis, ik droom al jaren om in een tuinhuis te wonen en dit lijkt me de comfortabelere versie daarvan.