In Kiewit is het bewijs geleverd dat God niet van rock 'n roll houdt, als dat al bewezen moest worden. Een geluk bij een ongeluk: iedereen kon naar huis trekken en diezelfde avond nog de ontknoping van De Canvascrack bekijken. Een ongeluk bij een geluk bij een ongeluk: de supercrack in spe werd al bij de eerste tafel terug naar huis gestuurd nadat eerst zijn prijzengeld met de helft was gehalveerd. Die supercrack in spe kon het allemaal wel relativeren omdat hij het prijzengeld niet in euro's voor zich zag maar wel in punten. Maar toen het bedrag, of beter: het puntenaantal, effectief werd gehalveerd zag je de punten in pinten veranderen, als sneeuw voor de zon. Herman van Molle had de dag voordien nog opgeroepen om 'al uw afspraken af te zeggen'. Ze hebben de daad bij het woord gevoerd, me dunkt. Op Dour gebeuren zo'n dingen elk jaar maar dat haalt zelf de krant niet. Die ontknoping van De Canvascrack zou ik toch voor geen geld gemist willen hebben. Wel, nu kan ik daar een bedrag op plakken: de prijs van een combiticket voor Pukkelpop. Volgend jaar zullen er wel geen doden meer toegelaten worden op het festivalterrein.
Riep er daar iemand: 'Waar zijn die armen?'. De sentimentele tweets waren anders niet meer aan te slepen. 'Stop AUB met muziek draaien, Studio Brussel, daar hebben we absoluut geen boodschap aan, hoeveel doden, hoeveel zwaargewonden. De tol quoi, dat wil ik horen!' En zo zou ik er nog een honderdtal kunnen citeren. Zit het hem in die 140 tekens die onvermijdelijk leiden tot een gesmoorde, van elke vorm van humor gespeende reactie of is Twitter de moderne variant van Utopia, een oase van voorbeeldige burgers die te samen de polis besturen door middel van verdedelde sms'jes. De toekomst zal het uitwijzen.
