Ik wou deze blog oorspronkelijk 'De Goede Smaak' laten heten omdat ik er van overtuigd ben dat ik in een paar seconden het goede van het slechte kan onderscheiden. Je zou kunnen gewag maken van een talent maar ik noem het liever een gave of een gedoe. En die goede smaak wou ik met iedereen delen, ik zag het als en soort plicht (zendingsdrang) om het internetvolkje te gidsen door het oerwoud aan keuze's die het op zijn internetreis tegenkomt. Het overgrote deel van de mensheid heeft namelijk zichtbaar problemen met het beoordelingsvermogen (Lady Gaga, to speak the least) meestal omdat het in de weg wordt gezeten door emoties zoals daar zijn: melancholie, meligheid en, laten we zeggen, algehele ontreddering.
Maar het werd het debielere 'De Zone van de Waarheid' en verder dan wat homo- en vrouwenbashing ben ik tot nu toe niet gekomen dus probeer ik dat nu goed te maken door een groep voor te stellen die oorspronkelijk 'Word War Four' heette en voor die reden alleen al uw aandacht waard is. Uiteindelijk kozen ze voor het poëtischer klinkende 'Warpaint' waarin de 'war' wel bleef behouden. De groep bestaat alleen maar uit vrouwen en dat is altijd een pluspunt geweest in de popgeschiedenis. Zei Kurt Cobain niet ooit eens dat vrouwen de toekomst waren van de ro(c)kmuziek? Het gelijk is aan zijn zijde als je naar Warpaint luistert. Warpaint maakt slaapmuziek zonder dat je erbij in slaap valt, beter kan ik het niet omschrijven.
Waarom draaien ze deze muziek dan niet op de radio? Omdat sommige muziek te goed is om op de radio gedraaid te worden. Het zou mensen enkel afleiden van hun dagtaak en dat is niet de bedoeling van de hedendaagse radio die als soundtrack dient bij de hedendaagse mallemolen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten