Twijfel zaaien en paniek oogsten

In 2012 wil ik het waarmaken. 2013 lijkt me dan weer een mooi jaar om bekend te worden. In 2011 wil ik dus mijn onbekendheid achterlaten. Iedereen moet weten wie ik ben. Anders is het leven niet meer waard geleefd te worden. Als iedereen mij kent moet ik niet meer uitleggen wie ik ben. Ik ben het beu uit te leggen wie ik ben. Ik wil eenzaam sterven zodat er niemand op mijn begrafenis verschijnt. Maar daarvoor moet ik eerst bekend worden. Alleen wie bekend is kan echt eenzaam sterven. Ik laat hierbij de anonieme massa achter me. Het was er gezellig toeven maar ik ben de club ontgroeit.

In 2012 wil ik zelf mijn woorden verzinnen. Het vocabularium uitbreiden. Ik wil al stoeprokend een tentsletje swaffelen om het zo eens te zeggen.

In 2011 wil ik mijn angst achterlaten. De angst om bekend te worden, om nagestaard te worden. Om aan de andere kant te staan. Bekend zijn is een vak. Je moet de mensen aan de andere kant in de ogen kunnen kijken. Je moet ze leren kijken. Je moet ze de indruk geven dat jij het niet bent, dat ze misschien naar een wildvreemde zitten te staren. Een wildvreemde die misschien plannen heeft, omdat hij altijd aangestaard wordt omdat hij lijkt op die ene bekende persoon. Twijfel zaaien en dan paniek oogsten want ze moeten in beide gevallen ( hij is het niet/hij is het wel)  wegkijken wegens onaangepast gedrag.
All hands on deck! Alle hens aan dek!