Nu het stof weer is neergedaald op Wetterse velden neem ik de hete aardappel over (als iedereen hem doorschuift).
Terroristen zijn de nieuwe helden van deze tijd. Ook al betekent dat soms: aardappelen trekken. Mijn probleem is dat ik niet weet waar te beginnen. My hate is to big. Nieuwbakken luxe-studentekoten, suv's, slachthuizen. Het rijtje is eindeloos. Als men buitenkomt wordt men er door overvallen. Tot er gewenning optreedt. En dan sta je op een morgen als de eerste de beste seizoenarbeider ggo-aardappelen uit de grond te trekken op een Wetters proefveld. Zijn mensen verbaasd!
Diploma's, jobkantoren, reclamebureau's VIND IK NIET LEUK
Apathie, daar moet je voor waarschuwen als Vlaams minister-president. En niet janken over innovatiebeleid dat in de kiem wordt gesmoord. Mijn analyse van deze zogenaamde onbezonnen actie is dat vrijheid een illusie is geworden in ons kapitalistisch koninkrijk. Omdat vrijheid naast toenemende vrijheid ook toenemende professionalisering met zich meebrengt. Universiteiten zijn daar toevallig een mooi voorbeeld van. Ze geven ons de illusie dat we alles kunnen worden wat we maar willen maar dan kappen ze de examenperiode in twee, wegens professionele redenen, en heb je geen tijd meer om na te denken over andere dingen dan de lesstof. Zo wordt je (met een beetje geluk) wat je wil zijn maar laat je de maatschappij met rust. En ja, dan ben ik bij dat er nog jongeren zijn die zich zorgen maken om patatten en de handen uit de mouwen steken. Ook al kan ik een miljoen ergere dingen verzinnen, je moet ergens beginnen.
Driekwartsbroeken, sollicitatietrainingen, nertsenkwekerijen VIND IK NIET LEUK
Geen opmerkingen:
Een reactie posten