F.C. De Kampioenen wordt vaak afgedaan als hersenloos entertainment, mede veroorzaakt door de vele herhalingen tijdens de zomer. Maar daarbij worden oorzaak en gevolg omgedraaid, misschien worden die afleveringen zoveel herhaald om de kijker de kans te geven de verschillende lagen te ontdekken die het verhaal structureren. Ook in onze tweede aflevering 'Het volkstuintje' kunnen we dieper graven dan we op het eerste zicht denken.
Fernand, de aartsvijand van onze vrienden kampioenen, krijgt het gewestplan onder ogen en ziet dat het veld van de kampioenen oorspronkelijk (gedeeltelijk) bestemd was als landbouwgrond. Fernand ziet zijn kans schoon om een lang gekoesterde droom te laten uitkomen: zijn eigen groenten kweken. Dat het strafschopgebied daarvoor als grond moet dienen, tant pis. Hij krijgt hiervoor de zegen van voorzitter Balthazar Boma. Dit om Fernand te laten verzwijgen dat hij homo is - ook al is dit niet zo.
Nadat trainer Pol, de week voordien, een tent op het veld had gezet wordt het veld wederom getransformeerd zodat de kijker aan het denken wordt gezet. Is onze ruimtelijke ordening een eeuwig gegeven of eerder een dynamisch proces tussen trekken en duwen, hangen en wurgen?
Verder moeten we bewondering hebben voor het spel dat de makers spelen met de velerlei betekenissen van het woord 'homo'. Zit in elke hetero geen homo die om aandacht schreeuwt, bewonderd wil worden? Hoe zit het met onze eigenste 'ruimtelijke ordening', lijken de acteurs ons te vragen. Door de narratieve ontwikkeling wordt de kijker duidelijk gemaakt dat een homo ook maar een mens is: een natuurlijk evolutief gegeven.
Tot de volgende!
1 opmerking:
F.C.De Kampioenen is toneel pur sang. Helemaal accoord met je analyse: hier krijgen we nog de kans onze eigen interpretatie te geven. I.t.t. de zgn. 'betere, verantwoorde' televisieseries, die een irriterend betuttelingsgehalte vertonen.
Een reactie posten