In het licht van het perspectief

De sentimentele samenleving kristalliseert zich rond het voetbalveld. Recentste voorbeeld: voetbalclub KV Kortrijk zal wegens het overlijden van erevoorzitter X gedurende het verdere verloop van de competitie een zwarte band dragen. Ooit heb ik bedacht, toen men mij naar een toekomstvisie vroeg, dat in de toekomst voor iedere voetbalwedstrijd standaard een minuut stilte zal worden gehouden. Omdat er altijd wel een nicht van een neef van een materiaal meester te vinden is die er het bijltje bij heeft neergelegd, of een been heeft gebroken, of door een ingegroeide teennagel de wedstrijd niet kan bij wonen. Ook al is het verzinsel nog zo snel, de realiteit achterhaalt haar wel. De vraag stelt zich wat er zal gebeuren mocht er zich nog een calamiteit voordoen rond de velden van KV Kortrijk of anders in de wijde geburen rond Kortrijk. Dan zal men waarschijnlijk een extra zwarte band aantrekken om het rouwen omtrent de overleden erevoorzitter niet te minimaliseren. Omdat dit toch niet echt praktisch te noemen is, zal het pakje van volgend jaar behept zijn met twee zwarte mouwen. Om op het ergste voorbereid te zijn.

Ander voorbeeld van de SS (Sentimentele Samenleving): het breed uitgesmeerde verhaal van het verzonken cruiseschip. In de krant van maandag de volgende kop op de voorpagina: passagiers cruiseschip aan veel ergere ramp ontsnapt. Alsof het nog niet erg genoeg was! Als er een boot met asielzoekers op de klippen loopt bij Lampedusa  een klein kolommetje onder de hoofding ‘KORT’ bij het buitenlandse nieuws. Daar moeten ze niet rekenen op een reddingssloep want ze ZITTEN ER AL IN! Het ergste gevolg van de ramp met het cruiseschip? Een dame die zei waarschijnlijk nooit meer met een cruiseschip te zullen reizen. Dat valt zeker te betreuren want door de crisis staat het hele cruisegebeuren al genoeg op de helling. Als mensen moeten besparen, wat is het eerste dat dan wegvalt? De reis met het cruiseschip, je zal het altijd zien. En dan gebeurt DIT! De doodslag, let op mijn woorden, voor dat hele cruisegebeuren.

Of nog: het wedervaren van Rudi Vranckx in den verre. Aan de dood ontsnapt, uit de doden herrezen, live interventie op de radio bij de thuiskomst van het heldenpaar Vranckx/Franssens op de luchthaven in Zaventem. Gelukkig dat Rudi geen kinderen heeft, of toch niet waar de media weet van heeft, anders werden die er ook nog eens bij gesleurd. Andere journalisten gingen zo in overdrive dat Rudi Vranckx hen persoonlijk tot kalmte moest aanmanen. Het waren maar een paar granaten, zei hij en niets in vergelijking met wat je soms op je kop kan krijgen als je op een bus staat te wachten te midden een plein in Luik. Laten we het alsjeblieft allemaal een beetje in het licht van het perspectief zien. Alsjeblieft.

De SS is onder ons.