Zo was het vroeger

2010 - Het gat van Pico

Ik voel mij toch verplicht iets te schrijven want dat wordt 1) verwacht op het einde van het jaar, om iets beschouwend de wereld in te sturen én 2) omdat het kerstvakantie is en dan heb je massa's vrije tijd om iets te schrijven en creatief te wezen. Maar over wat kan je nu nog iets schrijven waar niemand anders al iets over heeft geschreven. Misschien een persoonlijke ervaring die uitwaaiert naar het grote nieuws? Of een fait divers die een onderstroom in de maatschappij weet te vangen. Wie zal het zeggen?

Wat zullen we onthouden van 2010? Als ik mijn blog overschouw dan zie ik Pico, pedopriesters, PVDM en privacy oplichten uit de prei, euh, brij. Vergeef me de fout, het komt door al die p's. Ja, we kunnen het gerust zo stellen: 2010 was het jaar van de p's. Het was ook het jaar dat iedereen weg moest. Pico moest vertrekken, liefst met zijn caravan. PVDM moest weg bij de VUM wegens teveel petten, weeral die verdomde 'p'. Ook pedopriesters verdwenen met de noorderzon en hun leider in bange dagen, Vangheluwe moest weg uit de abdij van West-Vleteren. En onze privacy, die is ook weg.

En nu ben ik ribbedebie tot 2011. Champagne gaan drinken met die andere Debie.

Je bent jong en je wil niets

In Nederland is een trend zichtbaar van jongeren (tussen de 20 en 24) die uit gegoede gezinnen komen en jarenlang niets doen, terwijl hun leeftijdsgenoten diploma’s bij de vleet halen zitten zij gewoon niets te doen, het liefst in combinatie met een zetel. De druk om te presteren is zo hoog dat ze er onder door gaan. Ze brengen hun dagen door met computer, televisie en sporten. Specialisten zien het blowen en het gamen niet als oorzaak van hun stilstand maar wel als een gevolg, om vervelende emoties tegen te gaan.

Dat het vandaag de dag zo moeilijk is om toe te geven dat je werkloos bent (en daar geen problemen mee hebt), komt door een maatschappij die alle heil verwacht van werk. Werk wordt als belangrijkste factor gezien van iemands identiteit. Zonder werk ben je niemand.

Het is als het ware een nieuwe godsdienst, met alle irrationele kenmerken van dien. Mensen die elke dag twee uur in de file staan en daar in berusten, bijvoorbeeld. Men doet alsof werken een mirakeloplossing is voor alle problemen. Daarbij is ambitie is het nieuwe toverwoord. Als je niet ambitieus bent, scheelt er iets met je en moet je naar een psychiater. Het is dan ook geen toeval dat ‘naar de psychiater gaan’ langzamerhand uit de taboesfeer aan het kruipen is. Het beeld van de werkloze die in de media opgang maakt is dan ook typerend: onverzorgd, aan de drank en meestal in de schulden zittend. Hij wordt m.a.w. gestigmatiseerd.

Vragen bij eindejaarsvraagjes

Deze week heb ik me zoveel geërgerd, niet normaal. Want ik ben normaal zo een positieven mens. Eindejaarsvraagjes zitten daar voor een deel tussen en natuurlijk Pascal Smet (afbeelding), die ridder van het derde bruinknopsgat, die altijd op zere tenen trapt, zo erg, dat het een hobby lijkt te worden. Iemand moet die man tegen zichzelf in bescherming nemen. "We moeten allemaal harder werken", wel, boodschap voor het Smetje: we're not all gay. Een demonstratie van mijn talenkennis, daar zal hij blij mee zijn.

Maar terug naar de Eindejaarsvraagjes, die in Humo wel te verstaan, waarin Herman Brusselmans weer de rol van oerconservatief op zich neemt en de laatste is die nog gelooft in de multiculturele droom omdat hij toevallig een sympathieke Turkse kapper/ ik weet niet wat die gasten nog allemaal uitspoken heeft in zijn Patershol. En dat valt me tegenwoordig telkens op bij de uitspraken van Hermie, hoe hij als een soort Moeder Theresa de zwakkere probeert af ts schermen door bijvoorbeeld te schimpen op de nieuwe generatie stand-up comedians en Herman Finckers (geeuw) op het schild te hesen.

Volgens mij kun je op twee manieren omgaan met de zwakkeren (dommeriken bedoel ik eigenlijk): ofwel pamper je ze en scherm je ze af van kritiek zodat ze verder stommiteiten kunnen uithalen of je laat je frustraties de vrije baan en begint ze in het wilde weg uit te schelden. Wel, ik sta voor de tweede school, ze radicaal op de feitjes wijzen.

Anders was ik niet geweest wie ik nu ben geworden (mystieke doom).

Zondermeer Zonhoven

Een steen des aanstoots die af en toe zijn lelijke kop opsteekt is 'city-marketing'. Laatst nog op een marketingblog:

"Een baseline is normaliter een slagzin oftewel pay off, die nà je merk wordt vermeld zoals Nike, just do it. Wij kozen in eerste instantie voor één kernwoord (en géén zin) en we kozen er speciaal voor om dit vòòr de gemeentenaam te plaatsen, zondermeer Zonhoven, waardoor je een verrassend straffe combinatie krijgt. En dat deze combinatie bovendien lekker bekt, moesten we u allicht niet meer vertellen. In voltallige eensgezindheid van een werkgroep en stuurgroep haalde deze insteek het van alle andere."

En daar heb je dus een werkgroep én een stuurgroep voor nodig om dat te bedenken. Is er iemand die "zondermeer zonhoven" een straffe combinatie vindt, behalve die werk- en stuurgroep? Maar daar stopt het niet mee, lees even mee:

"Zondermeer is bovendien geen bestaand Nederlands woord, wij hebben een spelling-technische aanpassing gedaan en ‘zonder meer’ samengevoegd tot één woord, maar behouden graag haar betekenis."

'Een spelling-technische aanpassing gedaan.' Die zal ik onthouden als iemand mij nog eens durft te wijzen op een dt-fout. "Ja, nee, ik heb een spelling-technische ingreep gepleegd, stommerik, heb jij misschien geen marketing gestudeerd dat je mij zo durft te verbeteren?"