vrijdag 29 juni 2012

Dagboek van iemand die het gewoon werd een dagboek bij te houden


Doodgaan moet je nu eenmaal een keer doen. Wie twee keer sterft moet Jezus zijn.
Sommige mensen zijn bang om eenzaam te sterven. Ik niet, ik houd namelijk niet van ramptoerisme.
Laatst kwam ik tot de conclusie dat ik nog nooit had nagedacht over de vraag of iemand mij zou missen mocht ik er niet meer zijn. Misschien had ik er nog nooit over nagedacht  omdat ik het een bespottelijke vraag vind. Mensen missen mij nu al niet. Wanneer mensen aan mij denken doen ze dat alsof ze aan een dode denken. In de verleden tijd. En als ik dan plotsklaps weer ongevraagd voor hun neus verschijn voelen ze dat aan als een ongewenste herrijzenis. Het zou toch vreemd raar zijn mochten ze me wel missen als ik echt dood ben. Of het moet zijn dat iets dat niet meer bereikbaar is enorm aantrekkelijk wordt. Dat zou ook kunnen, natuurlijk. Misschien ben ik te bereikbaar.
Pas als je iets niet meer hebt begin je het te missen.

#

1987 was het jaar waarin Elvis nog leefde. Of dat dacht iemand toch.

#

Zoals Einstein al zei: alles is relatief, zelfs de relativiteitstheorie. Zeker de relativiteitstheorie.

#

Ik heb geen vrienden. Enkel vijanden. Die hou je beter te vriend.

#

Wie niet met zichzelf lacht, lacht met een ander. Een tegeltjeswijsheid die me er aan doet herinneren hoe zeer ik tegeltjes haat. Tegeltjeshaat waar geen tegeltjeswijsheid tegen opgewassen is.

#

Soms denk ik aan de huisdieren in een oorlog. En dan vooral de katten onder de huisdieren in een oorlog. Katten die niet thuis zijn terwijl iedereen spoedelings naar de schuilkelder vlucht. Of katten die wel thuis zijn maar die met geen stokken of stenen de schuilkelder in te krijgen zijn. Dan troost ik me met de gedachte dat ze door hun hongerige baasjes worden opgegeten omdat er toch geen eten is om ze te voederen. Hoe het ene probleem zich oplost door het zich aandienen van een ander probleem. En hoe er altijd hoop gloort achter de horizon. Hoe meer problemen, hoe meer oplossingen.

#

Ik heb vandaag een mal figuur geslagen. Daar had hij niet van terug.

Geen opmerkingen: