Hoe (schijn)heilig ben jij?

Vangheluwe houdt ons een spiegel voor en het is geen mooi gezicht. Aan de reacties te zien.

Hoe hij zijn daden probeert te verschonen door te verwijzen naar zijn vele goede daden voor het bisdom Brugge doet me denken aan hoe de gewone mens zijn kleine kantjes onder de kast probeert te schuiven door te verwijzen naar het feit 'dat hij er toch voor gewerkt heeft'.

De grote 4x4 die te veel diesel slurpt? "Ja , ik heb er toch voor gewerkt zeker. dan mag ik mezelf toch eens trakteren op een cadeautje zeker."

Met je handen in de broek van je neef zitten? "Ja, en? Het bisdom heeft er toch niet onder geleden, of wel?"

Dat andere mensen honger lijden om jouw stukje vlees te produceren? "Ja, maar ik werk er toch voor, met wat bemoei jij je?"

Kortom, als je werkt ben je moreel verlicht van je zonden. Vroeger moest je gaan biechten, nu alleen gaan werken en we zullen geen vragen meer stellen.

Het andere zinnetje waar je het altijd mee kunt halen 'Heb jij geen kinderen misschien?' komt ook van pas om de hele heisa op twitter en in de media te duiden. Kinderen zijn de totempalen van deze tijd. Op hen kun je al je verlangens en frustraties botvieren. Ze zijn heilig en als je aan hen raakt zul je nog eens iets meemaken. Omdat we de wereld niet kunnen veranderen proberen we het op kleine schaal door een een familie rond ons te verzamelen waar we het beste mee voor hebben. Een utopia'tje in de woordenschat van Vangheluwe waarin kinderen als goden worden aanschouwd, want voor hen doen we het toch allemaal. Als er dan een vuile bisschop op de proppen komt die zijn pedofiele handen niet kan thuishouden en geen berouw toont slaken we allen 'Halleluja!' want we hebben weer een gezamenlijke zondebok waar we ons lekker rond kunnen verzamelen. En hebben we weer even de illusie dat wij wel moeten goed zijn tegenover zoveel slechtheid.

Léonard: de verdediging

Bisschop Léonard is langzamerhand in een duivel aan het veranderen, althans in de ogen van zijn vijanden én vrienden (Torfs en co). Wel, laat mij dan advocaat van de duivel zijn. Want als iedereen a zegt dan zeg ik b.

Tegen de beschuldigde worden de volgende uitspraken ten laste gelegd: 1) AIDS is een vorm van immanente gerechtigheid en 2) pedofiele priesters die van hun pensioen genieten moeten met rust gelaten worden.

1) AIDS is een vorm van immanente gerechtigheid

Kan je het een oude man kwalijk nemen dat hij na 50 jaar celibaat eens uitvliegt naar al die lichtekooien en hun mannelijke gelijken. En als AIDS geen vorm van gerechtigheid is, wat is het dan wel? Het is een normale menselijke reactie op iets dat hij niet kan bevatten. Zoals wanneer we een voetballer zien met een gebroken been en direct denken 'hij zal het wel zelf gezocht hebben' om het vreselijke beeld weg te redeneren. Verschoning gevraagd, dus.

2) pedofiele priesters die op pensioen zijn moeten met rust gelaten worden

Iedereen die al zo lang zaagt achter excuses van de kerk over het kindermisbruik moet toch blij zijn met deze uitspraak? Want met deze uitspraak neemt Leonard de volledige schuld van het pedofilie schandaal op zich (Léonard = de kerk). Het systeem heeft ervoor gezorgd dat al die paters hun boekje te buiten gingen, zij treffen geen schuld, laat ze dus met rust. Die oude paters deden gewoon mee omdat de kerk het toen toeliet. Als er niemand de belastingen controleerde wie zou er dan nog belastingen betalen? Ik vraag het u!

Kortom, niemand moet katholieker zijn dan de paus. Er zit een Léonard in ieder van ons.