De dood is de Apocalyps van het leven. Tot die dag is het zaak
de tijd zo aangenaam mogelijk door te brengen.
Juist nu ik eens vroeg ben opgestaan is er een bus met
schoolkinderen op sneeuwklassen verongelukt. De trouwe radioluisteraar die ik
ben is op zo’n dag gepiepeld. Op zo’n dag is de wereld maar zo groot als een
bus. Een ingedeukte bus nog aan toe. Verschillende stadia worden doorlopen op
zo’n dag. Eerst is er het medeleven, wat al snel begint te vervelen, waarna het
zwartepieten een aanvang kent. Had de buschauffeur niet te veel gedronken? Was
de tunnel wel goed onderhouden? Straks wordt er een beschuldigende vinger
uitgestoken naar de kinderen. Een bus vol kinderen, dat is toch om ongelukken
vragen? Er moet er maar één zijn die zich misdraagt en de chauffeur afleidt….En
smijt daar nog eens een slecht onderhouden tunnel bij met een chauffeur die een
neut te veel op heeft en je krijgt een dodelijke cocktail. Je weet hoe de media
zijn. De normale programmering wordt onderbroken. Na elke speculatie horen we
de presentator zeggen ‘We mogen niet speculeren’. Direct gevolgd door een ‘Wij houden u op de hoogte’. Waarom? De
getroffen ouders zitten al op het
vliegtuig naar Zwitserland. Wat heeft de rest van de bevolking aan speculatie
en kreten van ontzetting van anders onverschillige machthebbers? En durf niet
te beginnen over grootouders. Ik wil verstrooiing op zo’n dag. Geen litanie.
En wil iemand zo vriendelijk zijn om die christelijke aasgieren te verjagen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten