vrijdag 28 januari 2011

Sire, geef mij 100 daken (en ik schreeuw er mijn oplossing van af)

In Wallonië dubben ze films. Volgens mij is dat het grootste culturele verschil tussen Walen en Vlamingen. Als Bart De Wever zegt dat wij in in twee verschillende publieke opinies leven komt dat door het overdubben van films en series. Daar is het beginnen fout te gaan. Zo zijn we uit elkaar gegroeid. In Vlaanderen dubben we enkel programma’s of films die bestemd zijn voor kinderen. En dan nog schamen we ons er voor. We vinden het zelf te ver gaan als programmatitels vertaald worden. Denken we maar aan ‘Schone schijn’, dat in het origineel ‘Keeping up appearances’ heet. Niemand die er ook maar aan denkt die vertaalde titel te gebruiken in een conversatie. En als dit dan toch gebeurt wordt dit onmiddellijk en ongenadig afgestraft.

“Ja, dat is Onslow uit ‘Schone schijn’.”

“Je bedoelt ‘Keeping up appearances’.”

“Oh ja, sorry, ik was even verstrooid.”

Dus ik pleit voor een graduele afschaffing van het gebruik van dubbing in Wallonië (eerst series en dan de films). Dit zal even pijn doen voor de gemiddelde Waal die maar met moeite kan lezen, maar het is een noodzakelijke regeling om onze beider publieke opinies weer naar elkaar toe te doen groeien. Een volk dat naar gedubde films en series kijkt, daar wil ik niet mee geassocieerd worden, simpel gezegd.

Bovendien voedt het dubben de arrogantie van de Walen in de rand. Die denken dat iedereen in de wereld Frans spreekt en begrijpt door dat verfoeilijke dubben en voelen daarom niet de noodzaak om zich aan te passen aan onze taal. Dus wees een beetje fideel met hen, ze zijn zo opgevoed.

Geen opmerkingen: