De professor van de week.

Deze week: de lachprofessor over het verschil tussen haha en hahaha of De lach in de gedrukte media

P(rofessor): Wanneer een jounalist ‘haha’ opschrijft mogen we er van uitgaan dat hij het voorgaande gezegde wel degelijk grappig vindt.

J(ournalist): Maar ‘hahaha’ dan weer niet

P: Nee, 3* ha wijst op een ironische ondertoon die een meewarigheid probeert uit te drukken jegens de lezer.

J: Het speciale is wel dat ‘hahahaha’ wel weer een oprechte lach moet weergeven.

P: Dat kan op het eerste gezicht vreemd klinken maar dat is het niet. Dat wil ik hier toch eens benadrukken. ‘Hahahaha’ is wel degelijk een uitdrukking van oprechte gelukzaligheid.

J: Maar wat is dan het verschil tussen ‘haha’ en ‘hahahaha’, als ze allebei oprecht een lach uitdrukken?

P: Een beetje een domme vraag maar ik zal ze toch proberen te beantwoorden. ‘Haha’ kan je gelijkstellen met (lacht) waarmee je eerder goedkeuring uitdrukt, op het beleefde af. ‘Hahahaha’ is dan (hilariteit). Hier is geen twijfel meer, dit is grappig, wil de jounalist het lezerspubliek voorhouden.

J: Ok, dan ku voor het kader dat u ons heeft gegeven om de lach in de gedrukte media beter te begrijpen.

P: Zonder drank (lachend af)

Hoe (schijn)heilig ben jij?

Vangheluwe houdt ons een spiegel voor en het is geen mooi gezicht. Aan de reacties te zien.

Hoe hij zijn daden probeert te verschonen door te verwijzen naar zijn vele goede daden voor het bisdom Brugge doet me denken aan hoe de gewone mens zijn kleine kantjes onder de kast probeert te schuiven door te verwijzen naar het feit 'dat hij er toch voor gewerkt heeft'.

De grote 4x4 die te veel diesel slurpt? "Ja , ik heb er toch voor gewerkt zeker. dan mag ik mezelf toch eens trakteren op een cadeautje zeker."

Met je handen in de broek van je neef zitten? "Ja, en? Het bisdom heeft er toch niet onder geleden, of wel?"

Dat andere mensen honger lijden om jouw stukje vlees te produceren? "Ja, maar ik werk er toch voor, met wat bemoei jij je?"

Kortom, als je werkt ben je moreel verlicht van je zonden. Vroeger moest je gaan biechten, nu alleen gaan werken en we zullen geen vragen meer stellen.

Het andere zinnetje waar je het altijd mee kunt halen 'Heb jij geen kinderen misschien?' komt ook van pas om de hele heisa op twitter en in de media te duiden. Kinderen zijn de totempalen van deze tijd. Op hen kun je al je verlangens en frustraties botvieren. Ze zijn heilig en als je aan hen raakt zul je nog eens iets meemaken. Omdat we de wereld niet kunnen veranderen proberen we het op kleine schaal door een een familie rond ons te verzamelen waar we het beste mee voor hebben. Een utopia'tje in de woordenschat van Vangheluwe waarin kinderen als goden worden aanschouwd, want voor hen doen we het toch allemaal. Als er dan een vuile bisschop op de proppen komt die zijn pedofiele handen niet kan thuishouden en geen berouw toont slaken we allen 'Halleluja!' want we hebben weer een gezamenlijke zondebok waar we ons lekker rond kunnen verzamelen. En hebben we weer even de illusie dat wij wel moeten goed zijn tegenover zoveel slechtheid.

Briefgeheim

Beste,

April is er aan begonnen omdat Maart zijn beste tijd heeft gehad. Het was tijd voor iets nieuws, iets pril: Ah, pril ... April!

Maartse buien, Aprilse grillen. We schieten te kort op zoveel vlakken, als mensheid. Kernenergie is een hot topic.

Soms sta ik in de winkel en denk ik: "Ja schrijf s'avonds maar brieven naar niemand in het bijzonder terwijl je hier in je sjofele kloffie een paprika staat af te wegen." Ik schaam me voor mijn digitale leven. Terwijl het iets zou moeten zijn om trots op te zijn. De buitenwereld, het is me wat.

Maart was een maat voor niets. Het is weer die woordspellingsperiode van het jaar. Ik ben door mijn bed gezakt. Mijn eerste bed. Ik dacht dat het alleen in de films gebeurde maar het gebeurt ook in het echt. Misschien moet ik er een documentaire over maken: "Mijn bed is waar mijn pispot staat". Ja, ik kan ook grappig zijn.

Het beste, Beste!

Zou het niet kunnen ...

Waarom hebben wij verstand gekregen? Het bewustzijn is wat ons onderscheidt van andere dieren want ja, apen kunnen zichzelf herkennen in een spiegel, dat maakt ons dus niet uniek, misschien alleen de tijd die we spenderen voor die spiegel. Maar dus bewustzijn, daar is iedere wetenschapper het over eens, is echt iets uniek voor de mens. Voor de meeste godsdiensten is dat bewustzijn een teken van hun god om de zaken van ons aards onderkomen goed te beheren.

Maar je zou dat, als je van slechte wil bent - zoals ik, even goed kunnen uitleggen als een teken van diezelfde god om er boudweg een einde aan te maken. Dat god met de schepping eens iets wilde uitproberen maar uiteindelijk toch had besloten dat het beter niets was dan iets. Zeker toen de dinosauriërs uitgestorven bleken na die beruchte meteorietinslag was het sop van de kool. Dus dacht hij: ik geef die apen verstand zodat ze zich bewust worden van de situatie en tot de vernietiging van de schepping overgaan. Want niemand vermoordt graag zelf zijn eigen kind - hoe lelijk het ook is.

Maar wat doen die slimme apen? Ze beginnen die schepping te verheerlijken. Zien ze dan niet in hoe zinloos alles is? Zelfs Hitler kan hen niet op andere gedachten brengen. Ok, er is iets gebroken, na WOII, maar we blijven lustig verder doen. De mens zal pas rust kennen als hij het langst leeft van alle dieren uit het dierenrijk.

Wielerterrorisme

Daar is de lente, daar zijn de wielertoeristen. Zelf durf ik ook wel eens het stalen ros te bestijgen. Dit stalen ros kan zowel de vorm aannemen van een mountainbike als dat van een echte koersfiets. En dan kan het al eens gebeuren dat op één van die tochten er een andere wielertoerist mijn weg kruist. Enkele aanbevelingen:

1) Draag geen merktruitjes. Het zorgt ervoor dat voorbijgangers of automobilisten direct de neiging hebben om je te vergelijken met de echte profs en dan ben je bij voorbaat hun respect verloren. Er zijn echter wel uitzonderingen op deze regel, als de merktrui te mooi is en/of een icoon is geworden (zoals dat van Molteni)

2) Geen zadeltasjes onder het zadel van een koersvélo hangen. Dit werkt als een tang op een varken of een merktruitje op een wielertoerist. Enkel voor de mountainbike te gebruiken.

3) Bierbuiken blijf bij je leest. Jullie maken ons ten schande, wij, moderne wielertoeristen, die zich liever associëren met de Hausller's en Pozatto's van deze wereld. Wij willen niet geconfronteerd worden met het verval terwijl we ons escapisme bedrijven. Zo lang bierbuiken hun wielerterrorisme blijven doordrijven (er zijn bovendien al genoeg gaten in de weg) zullen wij ons een beetje blijven schamen voor onze hobby. Je wordt zo rap over dezelfde kam gescheerd.

De roep om oortjes

Ik ben tegen de oortjes. De roep om oortjes is een teken des tijds. Een teken aan de wand. Professionalisering is het codewoord. Alles dat naar toeval ruikt moet uitgeschakeld worden. Noël Slangen is hier een exponent van. Communicatie, het toverwoord. Op radio 1 hoor ik Noël slangen tips geven aan Charlie Sheen. En hij verdient er nog geld mee, mensen zijn bereid tonnen duiten te betalen om het advies te aanhoren van een Limburger, over communicatie. Ben ik nu gek of snap ik het niet.

Ik ben dus voor tegen die oortjes. Afschaffen die handel. Tegen de verdere professionalisering van het wielrennen. Angsthazen zijn het geworden. Door die oortjes worden toch alleen maar vuile moppen getapt en blonde babes langs de weg gesignaleerd. Als de UCI voor de verandering eens iets goed doet mag het ook gezegd worden.

Het doet me denken aan andere hedendaagse fenomenen als sollicitatietraining waarbij er nu ook al gewerkt wordt met audiovisuele hulpmiddelen. 'Een sollicitatie simuleren is nog niet erg genoeg, laten we het ook nog eens filmen,' moet ongeveer de gedachte geweest zijn. Om achteraf te analyseren met de sollicitant in spe. In het bijzijn van de andere sollicitanten in spe, om het extra pijnlijk te maken. Misschien kunnen ze in de toekomt, in navolging van de renners, oortjes gaan gebruiken om mensen te begeleiden bij hun sollicitatie. Het is maar een ideetje hé.

Ik heb er een term voor uitgevonden: 'Georganiseerde ongemakkelijkheid'. Zo zal dit tijdperk later bekend raken: 'De era van georganiseerde ongemakkelijkheid'.

Adieu Kampioenen: een laatste eresaluut

Vijftien seizoenen te laat zijn F.C. De Kampioenen er eindelijk mee opgehouden. Welke erfenis zal deze serie achterlaten? Ik denk eerder aan een schuldenberg. Zoals sommigen zeggen "We moeten een tweede Irak voorkomen", zou ik zeggen "We moeten een tweede F.C. De Kampioenen voorkomen". Een openbare omroep moet zich niet richten op het gehele gezin, dat doen de commerciële zenders wel. Wat een belediging en onderschatting van de kijker om van F.C. De Kampioenen een kinderprogramma te maken (of was dat een strategische zet om tegemoet te komen aan het toenemende aantal bejaarden?). Alhoewel het niet pleit voor diezelfde kijker dat ze pas het schip verlieten - en dan nog met mondjesmaat - bij het twintigste seizoen.

Zoals gezegd hadden ze als het aan mij had gelegen al mogen stoppen toen Pico uit de reeks werd geschreven wegens onwelvoeglijk gedrag op de set. Die afleveringen (v.P.)(voor Pico) mogen ze blijven herhalen tot in den treure toe. Daar valt niet op af te dingen. Laat daar geen misverstand over bestaan, nudge nudge wink wink. Die volgende vijftien seizoen, dat was pas een misverstand. Is er ooit al een sitcom, reeks, serie geweest die wel nog op peil bleef na zoveel seizoenen? (antwoorden kan hieronder). Andere reeksen vermeden het uitmelken door een spin-off te maken, denken we maar aan ( het niet zo denderende) Cheers waaruit (de beste sitcom ooit) Frasier uit voorkwam.

Ja , u hoort mij al afkomen, ze hadden Pico moeten volgen (zijn leven is een soap) en er was ons vijftien jaar miserie gespaard gebleven.